De blauwe vinvis is het grootste dier dat op aarde leeft. Het is geen vis, maar een zoogdier.  Een volwassen mannetje weegt bijna 170.000 kilo. Dat is héél veel als je bedenkt dat een mannetjesolifant al 7.000 kilo weegt.

Zo'n blauwe vinvis kan wel ruim 30 meter lang worden.

Ter vergelijking: een volwassen mannetjesolifant weegt maximaal 7.000 kilo. Een pasgeboren blauwe vinvis is al 7,5 meter lang. Een volwassen mannetje groeit uit tot een exemplaar van soms wel 30 meter. Dat is zo lang als een flatgebouw van tien verdiepingen. De tong van een blauwe vinvis kan net zoveel wegen als een kleine olifant

Zo'n groot dier als een blauwe vinvis poept ongelofelijk veel. Die poep is weer mest voor plantaardig plankton.

Op haar beurt is dit plantaardig plankton weer voedsel voor krill. Krill is een klein ongewervelde, garnaalachtige zeediertje. En wat eet de blauwe vinvis ook? Natuurlijk: krill.

De blauwe vinvis kan een hoop lawaai maken. Zijn zeer laag stemgeluid kan wel honderden kilometers.

De reuzenmanta doet zijn naam absoluut eer aan. De manta is een van de grootste rog soorten die er zijn en kan tot ontzagwekkende afmetingen groeien. Ze kunnen een spanwijdte bereiken van zeven meter!

De manta’s lijken als een vogel door het water te vliegen. Ze kunnen wel snelheden van wel 24 km per uur halen. Ze zijn niet agressief en komen vaak uit nieuwsgierigheid op duikers af. 

Zijn bek zit aan de voorkant. Bij alle andere roggen zit die aan de buikzijde. Hij zwemt continu met zijn bek open. Reuzenmanta’s eten kleine visjes die in scholen leven, en plankton, kleine diertjes en plantjes die door de zee zweven.

De hamerhaai heeft een nogal opvallende uiterlijk. Hij heeft hij qua belangstelling niets te vrezen, als je hem eenmaal hebt gezien vergeet je hem nooit meer.

Deze opvallende haai heeft niet voor niets de naam hamerhaai gekregen, wat te danken is aan de nogal vreemde vorm van zijn kop.

Zijn lievelingshap is de pijlstaartrog. Tijdens de jacht gebruikt de hamerhaai zijn platte kop om de rog vast te pinnen aan de bodem van de zee waardoor hij beter in staat is om zijn smakelijke hap te verorberen. 

De hamerhaai moet constant in beweging zijn omdat er anders geen water door zijn kieuwen stroomt. Als dat niet gebeurt dan krijgt de hamerhaai het benauwd.